Dit is lang geleden zeg. Deze foto is van december 2019 waar ik 32 weken zwanger was.
Vanaf deze week begon ik toch echt wel een stuk minder mobiel te worden. En zeker met een kleine van toen 2jr er bij was dat soms best lastig.

Na mijn laatste bevalling was ik er enorm aan toe om weer een beetje “mezelf” te worden. Om weer te kunnen sporten zoals ik dat voordat de jongens kwamen deed.

Hardlopen, springen en explosief trainen. Ik hoopte dat snel weer te kunnen doen. Dus na de bevalling, 4 weken postpartum, ben ik eigenlijk direct aan de slag gegaan met Hans z’n tips en trainingen. Ik had mijn eigen Personal Trainer in/aan huis.

Na de geboorte van Imte had ik erg veel last van ongewenst urineverlies. Explosieve bewegingen, niezen, hoesten, lachen en springen…. Bij al deze bewegingen had ik last van ongewenst urineverlies. Iets wat echt erg ongemakkelijk was. Niet alleen kon ik niet meer klachtenvrij hardlopen maar ook tijdens mijn werk was dit heel vervelend. Ik moet toch soms oefeningen voordoen.
Omdat we graag redelijk snel na Imte nog een tweede kleintje wilden schoof ik 100% herstel voor me uit.
En zo begon ik dus na de geboorte van Joas direct met het doen van goede oefeningen.

DE ONGEMAKKEN DRUKTEN ZWAAR OP MIJ

In ons werk spreken we veel (bevallen) vrouwen die pas na lange tijd toegeven dat ze inderdaad last hebben van ongewenst urineverlies. Je hoeft niet bevallen te zijn om last te hebben van ongewenst urineverlies.
Het lijkt wel alsof wij vrouwen niet willen toegeven dat we last hebben van ongewenst urineverlies. Alsof we vinden dat we daar niet over mogen “klagen” en maar vooral dankbaar moeten zijn voor dat we een kindje ter wereld hebben mogen brengen. Dit laatste is inderdaad absoluut waar, daar moeten we ook dankbaar voor zijn want het is niet vanzelfsprekend. Maar het is niet zo dat we de ongemakkelijke kwalen na de bevalling maar moeten wegstoppen. Onder het mom van “dit hoort er nu bij”. Want hoe lang je bevalling ook geleden is, je hoeft deze ongemakken echt niet voor lief te nemen!

Ik weet nog dat ik het destijds best zwaar op me vond drukken toen ik zoveel last had van ongewenst urineverlies. Bij alles wat ik deed stond ik even stil bij kan dit wel, is dit wel goed voor mijn lijf…
Iedere dag had ik de hoop dat het beter zou gaan. Het zat me echt soms flink in de weg. Onze oudste is lekker energiek en beweeglijk en ik had onwijs de hoop dat na de geboorte van onze jongste zoon ik beter zou herstellen dan na de oudste. Ik zie mijzelf als een moeder die lekker achter de fietsjes aanrent, die met de jongens gaat voetballen, het springkussen op en samen stoeien.

Ik ben heel blij dat ik direct na de bevalling op die manier ben begonnen. Eerst met voorzichtige bekkenbodem oefeningen. En op geleide van Hans ben ik steeds meer gaan uitbouwen tot daar waar ik nu ben. En nog steeds check ik iedere training bij mezelf hoe het ging, ben ik nog op de goede weg of is de intensiteit te hoog, train ik te explosief en draagt het niet meer bij aan een goed herstel.

Maar man wat ben ik onwijs blij met waar ik nu sta. Ik train weer explosief, ik ben weer aan het rennen en gek doen met onze twee jongens.

Herstel na je bevalling vind ik best een kwetsbare situatie. Je vertelt over je ongemakken in een periode van je leven waarin alles op z’n kop staat. Je probeert je weg te vinden met je kleintje wat je soms best onzeker en vooral ook kwetsbaar maakt. En daarnaast voel je dat je lijf niet de oude is. Last van je rug omdat het gewicht wat je van de voorkant hebt gedragen wegvalt, bekkenpijn en ongewenst urineverlies. Allemaal bovenop die eerste weken met je newborn die gewoon onwijs lastig kunnen zijn.

In mijn ogen kan dat echt een hele kwetsbare situatie zijn voor ons als vrouw. En heb je dan voor jezelf besloten dat je verantwoord wil gaan herstellen van je zwangerschap/bevalling dan stort je jezelf in een enorm aanbod van trainers die zeggen “de goede oefeningen voor bevallen vrouwen” te weten. Zonder dat ze weten welke oefeningen goed voor jou zijn. Want niet iedere bevallen vrouw is hetzelfde. Geen bevalling is gelijk, geen lijf is gelijk.
Om ons heen zien we zoveel trainers die zeggen “vrouwen na een zwangerschap te kunnen trainen”. Maar men is geen pre- en postnataal trainer als ze weten WELKE oefeningen ze kunnen toepassen in dit traject. Een pre- en postnataal trainer weet WANNEER je deze moet toepassen, HOE je ze moet toepassen, WAAROM je ze moet toepassen en vooral ook waarom je ze soms NIET moet toepassen.

Die eerste weken herstel na je bevalling kunnen maar één keer. Je bent maar 1 keer postnataal van je bevalling. Weet dan alsjeblieft zeker dat je dit bij een gecertificeerd pre- en postnataal trainer doet. Iemand die je lijf kan lezen, die weet wat hij doet. Die oorzaak en gevolg snapt. Die het beweegapparaat begrijpt. Die verbanden kan zien. Een trainer die weet wat goed is voor jou herstel! Iemand die is gespecialiseerd in pre- en postnataal trainen. Iemand die zijn kennis up to date houdt.
Het wil niet zeggen dat iemand die bevallen is meteen weet waar ze het over heeft.

Ja ik zit hier inderdaad Hans onwijs te promoten. Waarom? Oh ik gun jou zo om te ervaren dat je kunt herstellen na je bevallen, dat je geen genoegen hoeft te nemen met de ongemakken. Dat je weer vrijuit kunt leven.
Klachten na je zwangerschap kunnen je zo beperken, je onzeker maken en ervoor zorgen dat je soms situaties uit de weg gaat. Dit hoeft niet!

JIJ VERDIENT EEN GOED HERSTEL

Geef jezelf de aandacht die jij en je lijf verdienen. Want het is zoveel fijner om alles weer onbezorgd te kunnen doen.
Om achter de kinderen aan te kunnen rennen en gek te doen met ze zonder dat je daarna nieuw ondergoed aan hoeft te doen. Het kan echt anders. En met de juiste begeleiding hoeft het niet en zwaar een lang traject te zijn. Gun jezelf dit! Ook als je laatste bevalling jaren geleden is, goed herstellen kan nog steeds!

Joejoe 

Carien